Ubud en omgeving

Na een lekker ontbijt uitgeserveerd te hebben gekregen weer stipt op tijd vertrokken. Richting het noord-oosten. We krijgen uitleg over de tempels en gebruiken. Zo langzamerhand beginnen we het een beetje te begrijpen. De hoogste torens kennen 11 niveaus en zijn voor de drie hoofdgoden. De volgende toren 9, de volgende 7, 5, 3 en 1 niveau. Over het geboren worden, de circle of life, het overlijden en de ceremonie van begraven en cremeren daaromheen krijgen we tekst en uitleg. Alleen priesters en monniken worden individueel direct gecremeerd. Alle anderen worden eerst begraven en in een latere fase na 1-5 jaar worden de stoffelijke resten gecremeerd in een massa-crematie van het dorp. Daarna wordt de as binnen 24 uur uitgestrooid in het water (meer of zee).

Eerst doen we Pura Kehen aan, prachtig complex. We zien bij een uitzicht punt het grootste meer van  Bali, het Bratan-meer, met een vulkaan mount Batur die de contouren van een lavastroom van een eruptie naar beneden prachtig laat zien. Daarna door de bergen op weg naar de Kintamani vulkaan, maar de top is in de wolken gehuld.

Op de helling van deze berg ligt de Besakih of moeder tempel. In 1963 was er een eruptie van de Kintamani, maar de lavastroom is links en rechts van de tempel gebleven. Dit wordt door veel Hindoes als een teken van heiligheid gezien. Dit is overigens voor de Hindoe (internationaal) een soort Mekka, waar het geloof met diverse ceremonies nog bedreven wordt. Wij kopen op de parkeerplaats een beiden een Sarong, want die moet je dragen om binnen te mogen. Wat een spektakel! Schitterende plaatjes en details vastgelegd. Naar beneden lopend, zo rond 12:30 krijgen we nog wat nadere uitleg over de vele bedevaart-gangers die binnen komen. Er zijn veel “locale” tempeltjes binnen het complex die toebehoren aan een clan-familie-kaste. Hier wordt altijd eerst gebeden, voordat men de tempel van de hoofdgoden in gaat. Vandaag komen de nodige families voor de afronding van een volgende fase van rouw om een overledene. Als het lichaam gecremeerd is wordt de as verstrooid in een meer of de zee, zoals hiervoor verteld. Een jaar later of zo wordt van diezelfde plek zand gehaald en dit zand wordt nu naar de familietempel gebracht en vervolgens naar de hoofdtempel. Met gebeden en offers die meegebracht worden wordt zo de cirkel van het leven naar een volgende fase gebracht. “As tot as, tot stof zult gij wederkeren”. Ze zien dit als de afronding om de overledene definitief naar de fase voor voorouder te brengen.

Veel traditie en  ceremonieel dus, wat in deze tempel in verschillende groottes gevierd wordt. De allergrootste manifestatie gebeurd maar 1 x per 100 jaar en is geweest toen onze gids (43) nog een kleine jongen was. Trots verteld hij dat zijn ouders er bij zijn geweest. Al deze zaken rondom het overlijden kosten geld, veel geld en voor de armere families is het niet altijd mogelijk het helemaal tot het einde te bekostigen.

Op weg naar de parkeerplaats koopt onze gids wat fruit (jack-fruit en snake-fruit) wat we lekker oppeuzelen.

Daarna worden we nog langs een koffieplantage geleid, was wel aardig, maar in Kalibaru mooier. Wel zakje bali koffie (arabica) van 100 gram gekocht voor IRP 40.000 (vast toeristenprijs)

Lunch (buffet) was matig, maar wel prachtige locatie.

Duikje zwembad, vanavond lekker dineren in het hotel en morgen uitslapen. Het apenbos gaan we lekker vergeten, om 10:00 op weg naar de laatste etappe.