Borubudur

Vroeg uit de veren. Ontbijtpakketje besteld gisteravond.

05.00 Karren maar. Weinig verkeer, al wel volop activiteit op de locale markten. Edwin vertelt dat de vrouwen dikwijls al om 03.00-04.00 hun inkopen gaan doen om voor 6.00 het ontbijt en de meeneemlunch voor de werkende man klaar te hebben. In minder dan 1 uur rijden we naar de Borobudur. 

Om 05.50 uur zijn we al bij de grootste tempel ter wereld. Het is niet erg druk. Overigens zijn er teen extra kosten om 04.00 uur al mensen naar boven gegaan om de zonsopkomst te aanschouwen vanaf deze plek. Door de locale gids worden we rond 06.00 uur naar binnen geleid. Wat een bijzondere aangelegenheid.

Ik laat het op de computer de foto’s van vader zien. Het vinden van de plek waar hij zelf op de foto gegaan is, is niet zo moeilijk, maar het reliefdetail kunnen we niet traceren. Er is ook een deel onder verbouwing….

Prachtige plaatjes en details. Geen wonder dat dit nu echt een van de zeven wereldwonderen is en erfgoed van de UN. Het wordt al aardig warm, moet er niet aan denken dat we dit ’s middags hadden moeten doen.

Na deze start een korte kennismaking met de Luwak koffie. De koffiebonen worden door de Luwak (een kat-das achtige) gegeten, deels gefermenteerd en “heel” uitgepoept. Van deze poep-bonen wordt de koffie gemaakt. Duur, exclusief, maar hier hebben voor 25.000 IRP p.p., oftwel € 3,25 met z’n tweeën. Sil een Arabica, maar die was zo sterk dat het haar neus uitkwam, en ik een Robusta. Ik vond het goed smaken, maar het is een soort turbo-espresso, ik had 3 uur later de (prima) nasmaak nog in de mond.

Richting de Merapi, waar het op de Borobudur al duidelijk was dat de contour van de Merapi en Merbabu door bewolking niet meer zichtbaar was. We hadden Edwin een Jeep-safari laten regelen bij Kaliurang Adventure. Onze jonge chauffeur Chris heeft ons in een ruim 3 uur durende tour de effecten van de laatste uitbarsting in 2010 laten zien. Indrukwekkend, ook het verhaal. Er waren in de dagen ervoor al een paar serieuze voortekenen geweest. Er moest van overheidsweg worden geëvacueerd en het leger werd ingezet om de bewoners van de berg af te halen. Een groot deel van de bevolking weigerde echter huis en haard te verlaten met als resultaat dat niet alleen enkele honderden huizen na de big bang verloren zijn gegaan, maar ook honderden doden zijn gevallen. Brokken steen tot ver weg van de krater als meteoren ingeslagen, lavastroom door de rivierbedding naar beneden, alles bedekkend en stukken bos afgebrand. Een zwarte ellende. We hebben de restanten van een verwoest dorpje gezien, ingericht als een kleine tentoonstelling, de bunker hoger gelegen, waarin men net zo kansloos was (voorgelopen met lava) met inmiddels een hoogvlakte die binnen 2 jaar weer groen was (vruchtbaar, regen genoeg).

De overheid heeft de overlevenden ondersteund met een nieuw huis, lager gelegen. Kan ons landje sociaal wat van leren denk ik. Daarnaast is er een zeer levende industrie ontstaan in bouwmaterialen zoals lavasteen en lavazand, dan ook nu nog in grote hoeveelheden gewonnen wordt. Boven een heerlijk locaal drankje gedronken en een hapje locale specialiteit genuttigd en daarna over de verharde weg weer naar beneden. Bij een riviertje nog wat pret gemaakt met de JEEP van de US army uit 1956 (hij had ook nog een tweede exemplaar uit de 2e W.O. 1944! Daarna de lunch in locale gelegenheid genuttigd. Bij Sil wil het nog steeds niet lukken, voelt zich beroerd en kan niet eten of drinken naar behoren. Blij dat ze om 15.00 in het hotel in het zwembad kan duiken.

Ik ga nog op pad om wat dingen  op de foto te zetten. 

Ook nog het stationcomplex nader bekeken, de winkelstraat Jl Malioboro bekeken, maar allerlei verzoeken mij te mogen vervoeren per koets of riksja. Overigens was er bij het grote kruispunt van het keizerlijk paleis, en ook bij ons hotel bij het nationaal monument (de witte paal) een demonstratie aan de gang van m.n. jonge mensen en vrouwen over de genocide perikelen in Myanmar. Morgen is een enorme demo gepland bij de Borubudur, die morgen dan ook gesloten is en door een cordon van politie en misschien wel militairen zal worden afgegrendeld. De demonstranten willen aandacht vestigen op dit immense probleem op een internationaal overbekende plek, en dat is deze tempel natuurlijk. De overheid is ernstig ongerust over ongeregeldheden en vernielingen. Laten we hopen dat het rustig blijft.

Uiteindelijk ben ik 16.45 uur terug in het hotel, neem ook nog een duikje en rond 19:30 uur gaan we een hapje eten in een restaurantje tegenover het hotel. Sil neemt moeite wat jus en een half kopje soep. De cappucino is prima hier, maar ook dat wil van voor een deel. Ik werk een beperkte rijst-tafel menutje en lekker taartje als toetje weg, bij mij is alles weer bij het oude.

Morgen om 06:30 uur vroeg op weg voor de longest day naar Malang.