Stadtour Jogjakarta

Uitslapen, prachtig ontbijt, plaatje om te zien. Sil nog helemaal nog niet op orde. 09.00 de stad in.

Het Nationaal Museum bezocht. Klein, maar wel de diversiteit van Indonesische kultuur uiteengezet in 13 aparte kamers. Vervolgens het Kraton bezocht, waar de diverse generaties Sultans (=koning) zijn ten toon gesteld. No. 8 had maar liefst 50 vrouwen en een stuk of 120 kinderen. No. 9, Henkie, heeft in Leiden rechten gestuurd en een sterk Nederlands getinte vorming genoten, in Haarlem op het gymnasium gezeten. Op een tableau gedateerd 1949, hebben de president Soekarno en de Sultan Henkie een convenant  vastgelegd, waarbij Henkie stelde bovenal een Javaan te zijn. Je roots verlies je niet.

Daarna een batik werkplaats bezocht met uitleg over het handmatige proces van waxen en kleuren op de traditionele manier. Twee stofsoorten: fijngeweven katoen en nog veel mooier de zijde. De eigenaar wordt ook wel de Picasso van Jogjakarta genoemd, waar hij zich zelf overigens ook maar meteen mee voorstelde. Ik moet zeggen het was wel prachtig mooi allemaal.

De zilversmid hadden we gisteren onderweg al afgeraffeld.

Wat wel bijzonder aardig was, was een werkplaats/winkeltje waar Wajangpoppen gemaakt werden. In West Java gaat dat van hout, maar hier in Midden Java maakt met dezelfde poppen van buffel leer. Dat komt uit Sulawesi, waar daar is de koe heilig, hoeft niet op het land te beulen en wordt niet met de zweep geslagen. Daarom is de huid veel mooier en beter. Met de hand wordt het leer wat op maat is uitgesneden met metalen pennetjes en gutjes bewerkt. Die zijn van motorfiets spaken gemaakt! Prachtig met precisie geslepen. Vroeger waren de gereedschappen van bamboe, maar die gingen snel stuk. Een klein rond gaatje werd met 5-6 tikken met de guts uitgeponst. Werkelijk prachtig om dit vakmanschap te kunnen zien. Als aandenken hebben we maar twee mooie Wajangs (1x Rama, 1x Shiva) gekocht, mooi authentiek en specifiek voor deze reis door de gordel van smaragd.

Hierna dik 20 km de stad uit naar het oosten naar de Prambahnan tempel. Hier vlak bij in een leuk restaurantje (Kota Resto) de lunch genoten en daarna de tempel bezocht. Imposant Hindoe bouwwerk, natuurlijk de grootste… die overigens bij een grote aardbeving een paar honderd jaar geleden geheel vernietigd werd. 150 Jaar geleden zijn ze begonnen met het restaureren, wat begint met puzzelen wat waar hoort en de opbouw van de 1e lagen van de meeste torens.  Een puzzel van 1.000.000 stukjes dus. Er zijn inmiddels 18 torens volledig heropgebouwd, voornamelijk na de dertiger jaren van de vorige eeuw. De grootste zijn in ere hersteld, ook met de binnenwerken. De allergrootste hebben we uitgebreid van binnen en buiten bewonderd. In totaal zijn er iets van 220 torens, die geleidelijk aan zoveel mogelijk zullen werden heropgebouwd (1toren duurt 1 jaar). Dit gebeurt overigens zonder cement of ander bindmiddel. De stenen worden gestapeld en verankerd, zoals dat ook met puzzelstukjes gebeurd, en dat dan ook 3D tussen de verschillende lagen. Dit maakt e.e.a. stevig maar toch flexibel, wat bij een aardbeving bescherming biedt en een collaps voorkomt (tenzij 7 op de schaal van Richter, dan houdt alles op).

Uiteindelijk rond 16.00 terug in het hotel. Duik genomen in het plaatje van een zwembad. De persoonlijke verzorging afgerond en om 18:30 richting het Ramayana ballet inclusief buffet diner. Niet die bij de Prambanan tempel, maar in de stad zelf, op Tripadvisor als no. 2 aanbevolen: Purawisata. Was best goed eten en de voorstelling konden we enigszins volgen omdat we tevoren een Pamflet uitgereikt kregen met het liefdesverhaal waar het om ging. Een soort Javaanse Romeo & Julietta, Maar met Rama en Sinta loopt het eindelijk eind goed al goed af. Prachtige kostuums, mooie langzame bewegingen met enorm kunstige balans. Mooi dat we dit bijgeboekt hebben.