Het Dieng-plateau

We waren zo ongeveer de helft van het totale gastenbestand, dus prive ontbijtje. Sil is vannacht toch weer ziek geworden, nu wat diarree. Heeft met moeite kopje thee genuttigd en 1 hapje van een geroosterde boterham. Toch vol goede moed op pad richting Dieng. In het dal bewolkt, maar naar het noorden rijden we beter weer tegemoet. De gids had al eerder verteld dat we geluk hadden, want er was op de doorgaande weg een aardverschuiving geweest en twee dagen geleden was de brug (soort bailey brug) opengegaan die voor nood is aangelegd. Gelukkig weinig oponthoud en we komen uiteindelijk eerst aan bij Arjuna Temple. De oudste Boeddhistische tempel op Java. Heeft onder water gestaan, maar toen de irrigatie door Hollanders een feit was is deze tempel ontdekt en gerestaureerd. Onze gids is bijna militair uitgedost, spreekt snel en matig verstaanbaar Engels, wil natuurlijk op de foto. Maakt ook nog een selfie van zichzelf met ons en Edwin. In een 20 minuutjes zijn we rondgeleid. Hij heeft een button op van de ANWB fietsvierdaagse en een embleem van de KMA op zijn uniform. Hij verteld trots dat hij ook nog een vierdaagse medaille van Nijmegen heeft, maar die ligt thuis. Of het echt waar is dat hij hem gelopen heeft zullen we wel nooit te weten komen.

Daarna richting de Sikidang-krater. Beetje touristisch verpest met een complete markt en kermis er om heen. De vulkanische activiteit is inderdaad wel imposant, maar door de stoomvorming zijn de bubbels in de zwavelpoel niet op de foto vast te leggen.

Vlak daarbij het Telaga Warna. Een stevige klim omhoog, maar met wat rustpauzes lukt het Silvia ook om helemaal boven te komen. Prachtig uitzicht en inderdaad imposant kleurenspel, vooral als de zon even doorbreekt.

Koffiepauze op de terugweg en voor een deel kruip-door-sluip-door richting Jogjakarta. Niet ver van de Borobudur een zilversmederij bezocht, waar summier uitleg werd gegeven over het bereidingsproces en technieken waarvan prachtig handgemaakte sieraden en beeltenissen het eindresultaat waren. Zo snel mogelijk door de winkel, waar je natuurlijk aangespoord werd iets te kopen. Naast het touristisch gebeuren, waar ook twee bussen van de NRV stonden was er een alleraardigst restaurantje, waar Sil het beperkt heeft gehouden tot een kopje thee en een groentensoepje. Edwin had dit zo gepland omdat dan morgen een bezoek aan de zilversmid kan worden overgeslagen of zoiets. Sparen we weer wat tijd in een overvol programma.

Daarna richting hotel. We zouden hier de Mount Merapi en ook de Merbabou kunnen zien, maar het is bewolkt, dus is het in de verte alleen maar grijs. Wel langs de weg een enorme kei die bij de eruptie van 2010 daar geland is (40 km!). In Jogja druk verkeer, maar voor 17.00 uur komen we aan in het mooiste en duurste hotel van Jogja is volgens Edwin. Inderdaad imposant! Morgen maak ik nog wel wat foto’s. Vandaag geen zin meer in. Sil douche en te bed, ik nog wat gezwommen en een hapje (uitstekend) gegeten in het restaurant. Daarna om 21.00 uur hadden we op aanraden van Edwin een massage besteld. Bijna 1 uur zijn we in een uiterste ontspannende omgeving van de Spa als een deegballetje gekneed. En nu naar bed. Morgen tour door de hele stad en een avondprogramma als Silvia zich goed genoeg voelt.