Baturraden - Wonosobo: het plattelands leven

De enige gast in het hotel, prive ontbijtje.

Sil en ook ik zijn weer redelijk op orde. Bij toch wat krampen, iets te vaak naar de WC en noodzaak tot immodium. Misschien van het lokale drankje van gisteren?

Stipt op tijd zijn de boys er weer. Bagage wordt verzorgd en op reis. Edwin heeft een paar lokale activiteiten van het Javaanse leven op het dorp gepland en wat panorama-stops. Het is bewolkt en uitzicht op de echte hoge bergen hebben we niet of nauwelijks.

1e Activiteit is een steenfabriek, direct langs de weg. We komen precies op schafttijd aan. Prachtig om te zien dat de heren aan de nasi, bami en van alles zitten, met als bord een stuk blad van de bananenboom. Twee dames verzorgden de heren, of we ook aan wilden schuiven? Gastvrijheid alom.  De eerste stap van het proces was het mengen van klei, water, zand en de schilletjes van de rijstkorrels. Het mengsel werd per 2 in een vorm gesmeerd, de stenen moesten 24 uur aan de lucht en zon drogen. Daarna in een soort oven de stenen afbakken. Het keurige kereltje (2 koppen kleiner) wist te vertellen dat het 65 jaar was en nog goed gezond. Kon prima het werk aan, maar hij had ook nooit gerookt zoals de anderen, dat was veel gezonder! Productie toch wel 500 stenen door hem gemaakt per dag, puur handwerk. Met deze en gene op de foto en op weg naar de volgende belevenis.

2e activiteit was de rijstoogst. Weer volop pret een aandacht van de dames en heren. Hier ging het maaien met de hand, de scheiding van stengels en blad machinaal, kaf en koren weer op de hand. Er werd stevig doorgewerkt. Interessant om dit te zien. Je houd je hart vast als massaproductie machinaal zou worden, want dan heeft er niemand meer werk.

Bij een prachtige koffiestop met ook uitzicht op de rijstvelden zagen we een andere manier van scheiden. Hier werd zuiver handmatig door een bos rijst te slaan op een schuin opstaande deur of zoiets de rijstkorrel gescheiden van de rest. Dit is de originele manier, maar is natuurlijk veel zwaarder. Geeft wel kwalitatief een beter product. Het loon van de arbeider was 150.000 RP per dag + 5 kg rijst. Dit was volgens Edwin geen slecht betaalde baan op het platteland. Of er machinaal gewerkt werd of met de hand was afhankelijk van de eigenaar van de akker. Morgen zien we het laatste proces in de bewerking van de akker. Afbranden van stoppels en omploegen. Machinaal met een kleine frees, maar veel beter is diep ploegen wat alleen door een sterke os kan worden gedaan. Het is natuurlijk zo’n zachte bodem, dat gelukkig geen toegang voor groot machinaal geweld mogelijk is. In de bergen helemaal al niet, maar hier in het dal evenmin.

3e activiteit was wat commercieel getint misschien, maar we zijn in een aardwerk fabriekje geweest. Borden, potten, theepotjes en van alles werd geheel handmatig gemaakt. Een flinke ploeg dames en ook heren van wel 20 stuks in het gebouwtje actief. Niemand zit op zijn gat, behalve om het werk te doen in zittende houding en iedereen is vrolijk gemutst. Het afbakken in de oven (1500˚) en het uiteindelijk kunstig beschilderen en glazuren hebben we niet gezien.

Onderweg nog wat vergezicht gezien en uiteindelijk rond 13.30 uur in Wonosobo aangekomen. Een kleine stad met 800.000 inwoners (=Amsterdam!). Hotel keurig en zelf gelegenheid gezocht voor een simpele lunch. ’s Middags wat relaxen, en rond 18:30 op zoek naar het bekende Tripadvisor advies. Mie Ongklong … moeilijke naam, vlak bij het hotel. Heerlijk origineel, sate, mie, rijst een visje en wat te drinken (Mango sap van gewoon puur geblende mango’s). Schrikken, was RP 50.000,- voor 2 man, oftewel € 3.25. Nog een wandelingetje gemaakt om toch wat bezig te zijn met het grotendeels in de auto hangende lijf en na een drankje in de bar (jawel, er waren nog 3 andere gasten!) lekker naar bed. Morgen om 8 uur naar het Dieng plateau. Hoog, 5˚C, dus Sil heeft het nu al koud. Ben benieuwd naar dit als zeer mooi getipte fenomeen.

Het programma voor de komende dagen wordt wat door de war geschud, met wat extra activiteiten. Het gaat niet lukken Ambarawah echt te bezoeken, maar de Mount Merbabou, die door vader vaak op de foto is gezet zullen we van afstand wel zien. Is naar het dorpje Amb. wel 3 uur extra heen en terug rijden, mits rustig verkeer. We zitten al genoeg in de auto is onze gezamelijke conclusie.